Roversjong

Vera Kloek zit op haar nest te broeden. Al weken wacht ze op het eerste piepje. Dat piepje hoort ze niet maar wel een ontzettend kabaal. Er is een vos op de boerderij. Na de jachtpartij blijft er een klein jong vosje achter. Vera kijkt in de zieligste oogjes die ze ooit zag, volgt haar kloekenhart en duwt het jonge vosje onder haar veren om het op te voeden als haar eigen kuiken. Als dat maar goed afloopt…

Een hartverwarmend sprookje over je ergens thuis mogen voelen, over op zoek gaan naar jezelf en over onvoorwaardelijke liefde. Zowel het verhaal als de rijke taal en de illustraties zijn helder en laten tegelijkertijd heel wat aan de verbeelding over.